เรื่องราวมุมมองที่น่าทึ่งของผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่มีความกล้าคิด กล้าทำ กล้าตัดสินใจ เพราะมีความเชื่อมั่นในตัวเอง “หากมีความตั้งใจ ทุกอย่างต้องเป็นไปได้” ของพี่ปุ้น - จารุวัจน์ เล็กดำรงศักดิ์ เจ้าของบ้านขนมปังขิง รีสอร์ท นครนายก (Gingerbread House Nakonnayok) ที่ขอหยิบยกนำมาส่งต่อเป็นแรงบันดาลใจในการตั้งเป้าหมายชีวิตให้กับรุ่นน้องรั้วมหาวิทยาลัยรังสิต ได้ลองนำไปเป็นแนวทางกันไม่มากก็น้อย

รู้จักศิษย์เก่าเจ้าของบ้านขนมปังขิง รีสอร์ท

พี่ปุ้น - จารุวัจน์ เล็กดำรงศักดิ์ ศิษย์เก่าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ รุ่นที่ 10 มหาวิทยาลัยรังสิต ปัจจุบันดูแลธุรกิจบ้านขนมปังขิง รีสอร์ท จังหวัดนครนายก (Gingerbread House Nakonnayok) สถานที่พักผ่อนสำหรับผู้รักสุนัขและสัตว์เลี้ยง ร้านอาหาร รีสอร์ท สระว่ายน้ำ ครบวงจรที่แรกในประเทศไทย และบริษัท ดี-คอน ดีไซน์ แอนด์ คอนสตรัคชั่น จำกัด (DE-CON DESIGN AND CONSTRUCTION COMPANY LIMITED) ดูแลรับเหมาก่อสร้างธุรกิจปั้มน้ำมันเป็นหลัก รุ่นพี่คนนี้ไม่ได้เกิดและโตที่จังหวัดนครนายกแต่อย่างใด เรียกว่าเป็นคนเมืองใช้ชีวิตวัยเรียนประถมฯ มัธยมฯ อยู่ในกรุงเทพ ช่วงวัยหัวเลี้ยวหัวต่อมีความคิดว่าอยากเป็นนักโฆษณา จึงเลือกเรียนสายศิลป์-ภาษา แต่พอเรียนจริงกลับไม่ใช่ จริงๆ แล้วเราอยากเรียนออกแบบที่ไม่ใช่แค่ออกแบบโฆษณา อยากเข้าถึงการออกแบบที่เป็นพื้นฐานของทุกอย่างจึงย้ายไปเรียนสาย ปวช. ทางด้านสถาปัตยกรรม เพราะเชื่อว่าถ้าเรียนวิชาชีพด้านนี้สามารถที่จะทำงานออกแบบได้หลายรูปแบบ

เหตุผลที่เลือกเรียนสถาปัตย์

การตัดสินใจเบนเข็มมาเรียนสถาปัตย์ เป็นการเชื่อในสัญชาตญาณ บวกกับการศึกษาหาข้อมูลของพี่ปุ้นที่มากพอในการหาข้อสรุปให้ตัวเองว่าเรียนสถาปัตย์แล้วทำอาชีพอะไร พี่ปุ้นค้นพบคำตอบว่า “เมื่อเรียนสถาปัตย์ เราเป็นได้มากกว่าสถาปนิก” หากวันหนึ่งไม่ได้อยากเป็นสถาปนิก แน่นอนว่าพื้นฐานงานออกแบบยังมีอยู่ ซึ่งสามารถนำไปใช้ออกแบบในสิ่งที่ถนัด หรือสิ่งที่ชอบได้ รวมถึงสามารถเปลี่ยนสายอาชีพที่ยังคงอยู่ในกลุ่มงานออกแบบได้ สกิลติดตัวที่ทำให้เรามีความเชื่อมั่นในการเลือกเรียนด้านออกแบบ เป็นความถนัดในการสเก็ตภาพ วาดรูป คณิตศาสตร์ ที่สั่งสมช่วงเรียน ปวช. และมาต่อในช่วงมหาวิทยาลัย ซึ่งเลือกเรียนที่ ม.รังสิต เพราะสิ่งอำนวยความสะดวก บรรยากาศ และความคาดหวังที่ต้องเรียนสนุกแน่ๆ ตามเทรนด์ละครที่นำเสนอไลฟสไตล์เด็กสถาปัตย์สมัยนั่น ซึ่งตรงกับไลฟสไตล์และคาแรกเตอร์ของตัวเรา การก้าวเท้าเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยของพี่ปุ้น คือได้พบเจอกับเพื่อนๆ สถาปัตย์ ม.รังสิต ที่ทุกคนมีสไตล์ มีความชัดเจน มีคาแรกเตอร์ของตัวเอง เป็นภาพความทรงจำที่น่าประทับใจ การมาเรียนทุกวันมีแต่ความสนุก เรื่องเรียนจึงไม่ได้มีความยากง่ายเพราะเราเริ่มต้นเรียนสิ่งใหม่ๆ ด้วยกัน เราสามารถปรับตัว เปิดรับความรู้ได้ตลอดเวลา การได้ทำงานร่วมกับเพื่อน ได้เข้าร่วมกิจกรรมแทบจะทุกกิจกรรม เรียกว่าเป็นนักกิจกรรมตัวยงของคณะ ได้รับบทบาทหน้าที่เป็นทั้งสต๊าฟ เป็นสันทนาการ เล่นละครเวที ประธานชมรมเชียร์ เป็นต้น

เรียนสถาปัตย์ได้อะไรบ้าง

นอกจากความสนุกสนานในการเรียนแล้ว อาจารย์ในคณะเป็นอีกเหตุผลที่พี่ปุ้นประทับใจที่ปัจจุบันแม้จะเรียนจบและทำงานมากว่า 10 ปี แต่อาจารย์ยังคงจำลูกศิษย์ได้เกือบทุกรุ่น ทุกคน ซึ่งพี่ปุ้นมองว่าการที่อาจารย์คนหนึ่งจะจดจำลูกศิษย์ได้ต้องมีความใส่ใจมาก สามารถบอกคาแรกเตอร์ บอกคุณสมบัติของลูกศิษย์ได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้วิชาเรียนในสาขาอย่างวิชาออกแบบ เป็นการเรียนที่สนุกมากจริงๆ เพราะสอนให้เราคิด สอนให้เรามีจิตนาการ สอนคิดในหลายด้าน เพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์และความสามารถในการแก้ปัญหา ไม่ใช่ออกแบบบ้าน อาคาร แต่เป็นการพัฒนาทักษะการคิดในหลากหลายมิติที่สำคัญสำหรับคนออกแบบเพื่อสามารถประกอบวิชาชีพในด้านต่างๆ ได้ นอกจากตัวเนื้อหาความรู้จากที่เรียนสถาปัตย์ที่ได้รับมาเต็มที่ และเชื่อมั่นว่างานออกแบบเป็นสิ่งที่เราเข้าใจ ทำได้ และทำได้ดี และได้นำความรู้นั่นมาลองสนามจริงครั้งแรกในการฝึกงานที่กรมโยธาธิการและผังเมือง ซึ่งเป็นเด็กสถาปัตย์จากมหาวิทยาลัยเอกชนคนเดียวที่ได้ฝึกที่นี่ และมีโอกาสได้ลงพื้นที่ไซต์งานจริง ทำงานจริงกับรุ่นพี่ที่ทำงานอยู่ที่นั่น ได้แลกเปลี่ยนโอกาส ประสบการณ์การทำงาน การแก้ไขปัญหาหน้างานในไซต์งาน ทำให้เราได้ฝึกฝนในเรื่องงานออกแบบให้ดียิ่งขึ้น จากโอกาสที่ดีนั้นนำไปสู่ผลงานการออกแบบที่ได้รับการชื่นชมว่า “เด็กถาปัตย์รังสิต ผลงานดี” นอกจากผลงานที่ทำให้เรามั่นใจว่าเราทำได้และทำได้ดี เรายังมีเครือข่ายที่ดีอีกด้วย

ชีวิตการทำงานในตำแหน่ง “สถาปนิก”

หลังฝึกงานเรียนจบมีความรู้สึกประหม่ากับการออกไปทำงานจริงในตำแหน่งสถาปนิก เพราะอย่างที่พี่ปุ้นกล่าวคือ “เรียนไม่ยาก ทำงานสิยากกว่า” เมื่อพ้นรั้วมหาวิทยาลัยออกนอกคณะมาแล้วไม่มีใครแนะนำว่าชีวิตต้องทำอะไรต่อจะสมัครงานที่ไหน ซึ่งตรงนี้เราต้องมีความเป็นผู้ใหญ่แล้ว การเข้าไปทำงานในบริษัทครั้งแรกอาจไม่เหมือนที่คาดหวังไว้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ที่ ม.รังสิต สอนให้เราฝึกคิด ฝึกตั้งคำถาม แก้ไขปัญหา ที่สำคัญระหว่างเรียนได้ลงมือทำงานจริงทำให้สามารถทำงานเป็นได้ทุกอย่างไม่เกี่ยงงานหนัก งานมาก งานน้อย อันไหนที่ทำได้นอกเหนือจากงานออกแบบ สามารถที่จะปรับตัวและทำงานมากกว่าการเป็นสถาปนิกเสียอีก ประสบการณ์จากการทำงานในบริษัทช่วงระยะเวลาหนึ่งทำให้มีสกิลการบริหารงาน การเงิน การดิลงาน และอื่น ๆ เสมือนเป็นการฝึกวิทยายุทธไปในตัว สิ่งเหล่านี้ทำให้พี่ปุ้นเป็นคนหนึ่งที่มีความ Multi Task Skill ในด้านการทำงาน และพี่ปุ้นเลือกเพิ่มทักษะในการพัฒนาตัวเองจากการตัดสินใจไปเรียนเพิ่มเติมที่ประเทศสหรัฐอเมริกา และกลับมาลุยงานต่อโดยเลือกที่จะดูแลธุรกิจรับเหมาก่อสร้างซึ่งเป็นบริษัทของครอบครัวต่อเรียกว่ามาเป็น Generation ใหม่ในการบริหารและดูแลกิจการต่อไป

ความท้าท้ายของการเป็นสถาปนิกที่ต้องบริหารกิจการ

จุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลงรูปแบบการทำงานที่ไม่ใช่สถาปนิกในบริษัท แต่เป็นสถาปนิกที่ดูแลบริหารจัดการโครงการ การจัดการไซต์งาน และวางแผนงาน เพื่อให้ทุกงานดำเนินการไปตามแพลนภายใต้ทรัพยากรที่มีให้คุ้มค่า และได้กำไร และด้วยความที่เหมือนเป็นการส่งไม้ต่อธุรกิจครอบครัว ทุกอย่างทำให้เราต้องรันเอง ทำเอง กำหนดเป้าหมาย วางแผนทิศทางของบริษัทให้ Success โดยมีเป้าหมายว่า “ทำทุกงานให้สำเร็จ” จึงเป็นจุดเริ่นต้นของการเริ่มสร้างความเชื่อมั่นและไว้ใจให้กับลูกค้า จากความตั้งใจ ความมุ่งมั่น ในการทุ่มเทไปกับทุกงานที่ได้รับ แม้จะใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวเองว่าเราทำได้ หลายงานที่ผ่านมาจึงเป็นการการันตีความ Success ของการบริหารงานโครงการของเราได้ดี แต่ความท้าทายไม่หยุดเพียงแค่นี้ ด้วยความเป็นคนที่ชอบทำงานมาก มีบางช่วงที่กลับไปเปิดลิสรายการสิ่งที่เป็นตัวเรา สิ่งที่เราชอบ ว่ามีอะไรบ้าง อาทิ ชอบสัตว์เลี้ยง ชอบทำขนม ชอบกินผลไม้ ชอบไปเที่ยวเกิดไอเดียอยากสร้างโปรเจกต์ที่รวมทั้งหมดไว้ด้วยกัน เป็นที่มาของโครงการสร้างสถานที่พักผ่อนสำหรับคนรักสัตว์ ที่มีร้านอาหาร มีที่พัก มีสระว่ายน้ำ และเราเป็นสถาปนิกที่เราคิดว่า “เราสร้างได้ เราทำได้”

โปรเจกต์ทำรีสอร์ทที่สถาปนิกสร้างได้

ธุรกิจรับเหมาก่อสร้างเป็นความท้าทายในสายวิชาชีพงานออกแบบ แต่การทำธุรกิจรีสอร์ทไม่ใช่แค่ออกแบบ แต่คือการสร้างธุรกิจ การลงทุน การตลาด การทำร้านอาหาร และอื่นๆ ที่ไม่ได้ถนัดทั้งหมด “ทุกอย่างอยู่ที่ใจล้วน ๆ” พี่ปุ้นเริ่มจากการดิลที่ดินของทางบ้านที่ซื้อไว้ในจังหวัดนครนายก เมื่อ 14 ปีที่แล้ว การมาดูที่ดินและจินตนาการถึงการเนรมิตรพื้นที่ให้เป็นรีสอร์สำหรับสัตว์เลี้ยงซึ่งสมัยนั่นที่นี่เป็นที่แรกในประเทศไทยที่เริ่มทำแบบครบวงจร สิ่งที่ง่ายที่สุดของโปรเจกต์คือการออกแบบ งานดีไซน์รีสอร์ท ตัวร้านอาหาร และบรรยากาศต่าง ๆ สิ่งที่ยากที่สุดในโปรเจกต์คือเราไม่มีทางรู้ว่าสิ่งที่เราทำ หรือ รีสอร์ทนี้รอดหรือจะร่วง เป็นที่มาให้ต้องมีการคิดวิเคราะห์ ตั้งคำถาม และแก้ปัญหาโดยการเตรียมแผน A B C ไว้ล่วงหน้าทุกด้าน สิ่งที่ไม่เคยจับตอนเป็นสถาปนิกลอยเป็นโจทย์ในหัวที่ผุดขึ้นมา เรามีทั้งรีสอร์ท ร้านอาหาร สระว่ายน้ำสัตว์เลี้ยง จะทำอย่างไร ภาพตอนเรียนสถาปัตย์ลอยขึ้นมาว่าสถาปนิกคือนักแก้ไขปัญหา เราเรียนมาให้แก้ไขหาทางออกของานออกแบบให้ที่ดีที่สุด ก็เหมือนกันแค่เราเอาคอนเซ็ปต์มาสวมเพื่อแก้ไขปัญหาในสิ่งที่เราไม่เคยทำ และค่อย ๆ แก้ไปทีละเรื่อง อันไหนแก้ได้แก้ อันไหนที่แก้ไม่ได้เรามีสองทางเลือกคือหาทางที่สามารถทำให้มันสำเร็จได้ กับตัดปัญหานั่นทิ้งไป

สูตรความสำเร็จในการทำงาน

ทุกงานที่ลงมือทำมีแต่เป้าหมายว่า “เต็มที่ 100%” พี่ปุ้นใช้สูตรว่าการที่เราจะลงมือทำอะไรให้มองที่ตัวเราเป็นหลัก ให้ทุกงานที่ทำเต็มไปด้วยการมีทัศนคตที่ดี มีการเอาใจใส่ มีเป้าหมายชัดเจนทุกขั้นตอนและกระบวนการที่เราทำงาน การเป็นนักกิจกรรมสมัยเรียน หล่อหลอมให้เป็นคนที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน มีความ Friendly มีเพื่อน มีเครือข่ายมากมาย ทำให้เราได้เรียนรู้ ได้แลกเปลี่ยน แปบ่งปันประสบการณ์ระหว่างเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง รวมถึงลูกค้าของเรา ตรงนี้เป็นสิ่งที่เติมเต็มให้กับเรามาเรื่อย ๆ การรับฟังมุมมอง ความคิดเห็น จากผู้คน จะทำให้เรามีความยืดหยุ่นในการทำงาน การตั้งเป้าหมาในชีวิต ถ้าเป็นการทำงาน “เราคิดแล้วต้องลงมือทำ มิเช่นนั้นความคิดนั้นเรียกว่าความเพ้อเจ้อ” ส่วนการใช้ชีวิตต้องเป็นตัวเอง และเชื่อมั่นในตัวเอง อย่าให้ใครมากำหนดเส้นทางความสำเร็จของตัวเราเองนอกจากตัวเรา และพยายามพัฒนา เรียนรู้สกิลใหม่ๆ ตลอดเวลา อัพเดทความรู้ทุกบทบาทที่เราทำอยู่ให้ทันสมัยเสมอ พร้อมที่จะเปิดรับข้อมูล ค้นหาตัวตน เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้ชีวิตของตัวเองตลอดเวลา ในที่สุดเราจะเป็นตัวเองในแบบที่เราเป็นได้ 

อย่าหยุดฝัน อย่าหยุดทำ

แปลงความเพ้อเจ้อ ให้เป็นความสำเร็จ