เทียนวรรณ พิมพ์ครั้งแรก 2495 (สนพ.รวมสาส์น) สงบ สุริยินทร์   นี่เป็นหนังสือชีวิต และงานของเทียนวรรณ หรือ ต, ว, ส, วรรณาโภ (2385-2458) ปัญญาชน คนสำคัญในสมัยรัชกาลที่ 5 ผู้เรียกร้องระบบประชาธิปไตยแบบรัฐสภา และการปฏิรูปทางด้านสังคมอีกหลายข้อ จนเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ต้องติดคุกถึง 17 ปี ความจริงเราอยากให้ผู้อ่าน ได้กลับไปอ่านงานเขียนของเทียนวรรณโดยตรง แต่เนื่องจากงานของเขาเป็นงานชิ้นสั้นๆ ที่ตีพิมพ์อยู่ในนิตยสารรายคาบ (ตุลวิภาคพจนกิจ และศิริพจนกิจ) ไม่ได้มีการคัดเลือกเพื่อพิมพ์เป็นเล่ม เราจึงคิดว่า น่าจะเลือกแนะนำหนังสือเล่มนี้ ที่พิมพ์เป็นเล่มในปี พ.ศ.2495 เพื่อเป็นสื่อให้ผู้อ่านได้รู้จักความคิด และผลงานของเทียนวรรณ ปัญญาชนนักปฏิรูปทางการเมืองคนแรกของไทย หนังสือเล่มนี้ เขียนขึ้นในราวปีพ.ศ.2494 โดยสงบ สุริยินทร์ นักหนังสือพิมพ์ และนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ และการเมือง มีนักคิดนักเขียนอาวุโสในสมัยนั้น เขียนคำนำให้หนังสือเล่มนี้ถึง 5 คน คือ หลวงวิจิตรวาทการ, กุหลาบ สายประดิษฐ, ส.ธรรมยศ., เปลื้อง ณ นคร (ตำรา ณ เมืองใต้) มาลัย ชูพินิจ สำหรับ ส.ธรรมยศ และเปลื้อง ณ นคร เป็นผู้ที่เคยค้นคว้า และเขียนบทความถึงชีวิต และงานของเทียนวรรณมาก่อน แต่คนที่ค้นคว้า และเขียนถึงชีวิต และงานของเทียนวรรณขนาดพิมพ์เป็นเล่ม เป็นคนแรก คือ สงบ สุริยินทร์ เทียนวรรณเริ่มเขียนบทความแสดงความคิดเห็น ให้ปรับปรุงราชการงานเมือง ตอนที่เขาอายุ 30 ปี โดยมีข้อเสนอที่ก้าวหน้าหลายข้อ เช่น ให้เลิกทาส ให้เลิกการพนันบ่อนเบี้ย ให้ปราบปราบการทุจริตฉ้อฉล และความไม่เป็นธรรม ให้มีสภาผู้แทน บทความที่เขาเขียนบางครั้ง ไม่มีหนังสือพิมพ์ไหนลงให้ เขาก็จะยกให้ผู้มีสตางค์พิมพ์เป็นหนังสือแจกงานศพบ้าง หรือพิมพ์แจกเองบ้าง ในช่วงที่เขาไปอยู่จังหวัดตราด และจันทบุรีกับภรรยาคนแรก เขาได้ศึกษากฎหมายด้วยตัวเองอย่างจริงจัง และกลับมาอยู่กรุงเทพตอนอายุ 33 ปี และทำงานเป็นที่ปรึกษากฎหมาย รวมทั้งศึกษาด้วยตนเอง อ่านหนังสือทั้งภาษาไทย และอังกฤษอย่างต่อเนื่อง เขาเขียนทั้งบทความ, บันทึกประจำวัน, กาพย์กลอน รวมทั้งไปพูดแสดงความคิดเห็นทั้งตามวังเจ้านาย และตามวัด เขาเป็นคนแรกๆ ที่เห็นความสำคัญของผู้หญิงว่า รัฐบาลควรจะให้การศึกษาทัดเทียมกับชาย เขาทำงานเป็นทนายความแบบนักอุดมคติ ช่วยให้คนจนได้รับความยุติธรรม เทียนวรรณนั้น เขียนบทความด้วยการใช้ถ้อยคำง่ายชัดเจน ดังจะเห็นได้จากตัวอย่างเช่น ที่เขาเขียนว่า โรคของแผ่นดินหรือโรคของประเทศราชการบ้านเมือง คือ เจ้านายเสนาบดี อธิบดี พนักงานทุกระดับ ประพฤติผิดพระราชกำหนดกฎหมาย ใช้อำนาจอันไม่ชอบธรรม ทุจริตในใจตน มิได้เมตตาจิตแก่ผู้น้อย และเพื่อนมนุษย์ มิได้มีหิริโอตตับปะธรรม เกรงบาปหรือกลัวกรรม มุ่งแต่จะหาลาภยศใส่ตนในทางทุจริต กลับความจริงให้เป็นเท็จ กลับความเท็จให้เป็นจริง ขณะเดียวกันเทียนวรรณก็วิเคราะห์ โรคของสามัญชน อย่างวิพากษ์วิจารณ์ตรงไปตรงมาเช่นกัน โดยเขาเขียนว่า ฝูงราษฎรเป็นคนโง่เขลา ปราศจากสติปัญญาวิชาความรู้ มีสันดานหยาบช้าสามาน ประกอบการทุจริตชั่วร้ายต่างๆ เต็มไปด้วยการเล่นพะนัน อันไม่เป็นประโยชน์แก่ประเทศชาติ ศาสนาและบ้านเมืองของตน   ! back ! ! home !